Ik denk, nee, ik ben er zelfs zeker van, dat ik mensen soms onbedoeld shockeer.
Waarom? Omdat ik zo open ben over mijn gevoel. Voor mij is dat de laatste jaren ´just another day in the office of healthy living´. Zéker in mijn gedichten.
Maar we leven in een wereld waar praten over je gevoel nog steeds raar bekeken wordt. Al die hokjes in je lijf en in je hoofd waar je alles dat je ooit gekwetst heeft, diep kan wegstoppen in een donker vergeethoekje, handig toch? Stoer hoor! Alles inslikken en verbergen. Tot het onvermijdelijke gebeurt en het keihard terug naar boven komt.
Been there, done that... No more! Talloze burn-outs, bore-outs, burn-ons, lichamelijke blokkades en mentale breaks later, is mijn prioriteit: niks meer wegsteken.
Onmiddellijk ermee aan de slag, vóór het kan gaan woekeren en zweren, vóór het aan je levensenergie gaat vreten, vóór dat hokje met zware emoties zo dichtgetimmerd zit dat je het niet eens meer open krijgt zonder dieper dan diep te gaan.
Lukt dat altijd? Nee! Maar wel steeds beter. Het is een leerproces van vallen, veel vallen en nog meer opstaan. Mijn magische sleutel tot opgesloten en genegeerde emoties is schrijven, de natuur in duiken en beeldende creativiteit.
Ik raak die sleutel regelmatig kwijt maar zodra ik bereid ben om hem terug te vinden, bengelt hij steeds voor mijn neus. Aan mij om hem met beide handen te grijpen en aan de slag te gaan. Op weg naar respect voor mezelf door het aankijken van emoties, misschien te vallen en dan weer op te staan, sterker en krachtiger dan ooit.
Ik wens het je van harte toe, dat je moedig al je emoties durft aankijken, doorvoelen en daarna lichter en vrijer door het leven kan gaan!
Wil jij ook die magische sleutel vinden om jouw gevoel te bevrijden? Start vandaag en schrijf je in voor een Crealiever atelier.
Liefs,
Rebekka